Αν δεν ήταν το κακό Συναπάντημα, δεν θα μιλούσαμε ούτε για Θύμα, ούτε για Θύτη. Και λέω δεν θα μιλούσαμε, γιατί θύματα και θύτες υπάρχουν καθημερινά, έστω και αν δεν γράφονται άρθρα, στολισμένα με εκκωφαντικές εκφράσεις και δραματοποιημένες παραστάσεις.
Περιμένουμε την στιγμή του κακού Συναπαντήματος, να κακίσουμε, να αποδώσουμε ευθύνες, ως ειδήμονες , και ως ειδικοί που είμαστε όλοι, ασχέτως σπουδών, γνώσεων και επαγγέλματος. Να αποταθούμε σε ειδικούς ( και αναφέρομαι σε επαγγελματίες ειδικούς), να μας αναλύσουν τα αίτια, τις αφορμές, τα κίνητρα του κακού αυτού Συναπαντήματος.
Μας αρέσει , ως κοινή γνώμη, να αποκαλούμε Θύτη τον εκάστοτε δολοφόνο, βιαστή κλπ, και Θύμα τον εκάστοτε δολοφονημένο, θύμα βιασμού, κλπ. αγνοώντας σχεδόν κάθε φορά, τις παραμέτρους οι οποίες συνέβαλαν ώστε το κάθε θύμα να γίνει Θύμα, και ο κάθε θύτης να γίνει Θύτης.
Εστιαζόμαστε στο να κρίνουμε το κάθε άτομο ως μονάδα, λες και εμφανίστηκε από το πουθενά, ζει, δρα, και υπάρχει στο απέραντο τίποτα. Η ετικέτα του ΄άρρωστου΄, του ΄ψυχοπαθή΄, του ΄προβληματικού είναι η πρώτη που θα επικολληθεί σε κάθε Θύτη, και του ΄καημένου΄, του 'αδικημένου΄ σε κάθε Θύμα.
Αγνοούμε, ή δεν λαμβάνουμε υπόψη, πως το κάθε άτομο ανήκει σε ένα, ή και περισσότερα κοινωνικά πλαίσια (οικογένεια, σχολείο, φίλοι κλπ), πώς υπάρχει μια αλληλεπίδραση μεταξύ ατόμου και πλαισίου και πλαισίου με άλλο πλαίσιο, πως κάθε συμπεριφορά είναι ίσως αποτέλεσμα μιας άλλης προηγούμενης συμπεριφοράς, κάποιου άλλου ατόμου, ή ομάδας ατόμων που συνυπάρχουν στο ίδιο πλαίσιο. Και αν τα λάβουμε υπόψη, περιοριζόμαστε στο να κατηγορούμε την κοινωνία γενικά και αόριστα, ξεχνώντας το πιο βασικό. Η κοινωνία είμαστε εμείς. Εμείς την αποτελούμε , εμείς την δημιουργούμε , εμείς την διαμορφώνουμε. Αυτό σημαίνει πως είμαστε θύτες για το κάθε Θύμα, αλλά και θύματα του κάθε Θύτη. Και το σημαντικότερο, είμαστε θύματα και θύτες ταυτόχρονα, των πράξεών μας.
Σε κάθε κακό Συναπάντημα, Θύμα και Θύτης είναι θύματα, θύματα μιας νοσηρής, όπως συχνά την αποκαλούμε, κοινωνίας, της οποίας είναι μέλη. Και εμείς οι υπόλοιποι είμαστε οι θύτες αυτών των θυμάτων, που ως μέλη αυτής της κοινωνίας την οποία κατηγορούμε (τον εαυτό μας κατηγορούμε ουσιαστικά), δεν ανταποκριθήκαμε στα καλέσματα αυτών των θυμάτων να αλλάξουμε κάτι, επιτρέποντας την συνεχή ύπαρξη Θυτών και Θυμάτων.
Άλλωστε γιατί να ανησυχούμε, αφού πάντα θα βρεθεί ένα Θύμα να πληρώσει με την ζωή του για την αδράνεια μας, και ένας Θύτης να αναλάβει το βάρος της ευθύνης των πράξεών μας.
Πάμπος Ευσταθίου
BSc Psychology
Systemic/Family Psychotherapist
Cert. BRIEF Solution Focused Therapist
No comments:
Post a Comment