Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ- ΓΟΝΕΙΣ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ!

Η πρώτη μέρα στο σχολείο πλησιάζει, και οι προετοιμασίες άρχισαν τόσο από τους μαθητές, όσο και από τους γονείς. Ειδικά για τους μαθητές που θα πάνε στην Ά τάξη του δημοτικού, που θα βρεθούν σε ένα νέο περιβάλλον. Ένα νέο περιβάλλον για τους μαθητές, και ίσως και για τους γονείς.
Πολλές φορές, ως γονείς, ξοδεύουμε απεριόριστο χρόνο να προετοιμάσουμε ψυχολογικά και συναισθηματικά τα παιδιά μας ώστε να είναι όσο το δυνατό πιο έτοιμα για την νέα αυτή πρόκληση. Εξηγούμε στα παιδιά για το ευχάριστο περιβάλλον που θα βρουν, για το ότι θα κάνουν καινούριους φίλους, θα μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν, πόσο καλοί/ες θα είναι οι νέοι/ες δάσκαλοι/ες και πόσο θα τους αγαπούν και ένα σωρό θετικά που θα γνωρίσουν.

Κι όμως , ως γονείς, πόσο τα πιστεύουμε όλα αυτά; Πόσο θετικοί και αισιόδοξοι είμαστε πραγματικά;

Πόσο σίγουροι είμαστε για το ότι το περιβάλλον θα είναι πραγματικά ευχάριστο;
Πόσο σίγουροι είμαστε πως οι νέοι φίλοι είναι οι "κατάλληλοι" για το παιδί μας;
Πόσο σίγουροι είμαστε πραγματικά για τις ικανότητες της/του νέας/ου δασκάλας/ου; "Θα τα μάθουν όντως να γράφουν και να διαβάζουν σωστά; Θα συμπεριφέρονται σωστά στα παιδιά μας; Θα κάνει διακρίσεις; "

Αυτά και άλλα πολλά περνάνε από το μυαλό του γονιού, προσπαθώντας να κρύψει την ανησυχία του , μάταια θα έλεγα..
Γιατί αυτή η ανησυχία δύσκολα κρύβεται.
Ίσως η προσπάθεια καθησυχασμού του παιδιού, αυτές οι ώρες διάλεξης να έχουν σκοπό να καθησυχάσουν τους ίδιους. Ίσως λέγοντας τα στα παιδιά τους , τα οποία πολλές φορές απαντάνε χαριτωμένα "μην ανησυχείς", να χρειάζονται αυτό το να "μην ανησυχείς". Ίσως να ψάχνουν αυτό τον καθησυχασμό μέσα από τα ίδια τα λόγια τους, επαναλαμβάνοντας τα για να πείσουν τον εαυτό τους, αλλά και μέσα από την απάντηση των παιδιών, το "μην "ανησυχείς".

Και όμως, επειδή ο γονιός πάντα ανησυχεί, θα συνεχίσει τις διαλέξεις. Μέχρι το σημείο που δεν θα ακούει πλέον το "μην ανησυχείς". Γιατί και το παιδί, από τις πολλές φορές που θα τα ακούσει, θα αρχίσει να ανησυχεί, μιας και ο παντογνώστης για αυτό γονιός, κάποιο λόγο έχει να επιμένει και να ανησυχεί τόσο πολύ...
Και έτσι ο γονιός θα έχει ακόμα ένα λόγο να επιμένει και να συνεχίζει, μιας και το παιδί τώρα ανησυχεί πραγματικά.
Και όσο ανησυχεί συνεχίζει, και όσο συνεχίζει ανησυχεί και το παιδί, δικαιώνοντας έτσι την πεποίθηση του γονιού πως το παιδί ανησυχεί, βρίσκοντας έτσι "σύμμαχο και δικαίωση" στις ανησυχίες του...

Και έρχεται η πρώτη μέρα του σχολείου, όπου η διάλεξη επαναλαμβάνεται στην πορεία για αυτό. Φτάνοντας στην πόρτα του σχολείου , ο γονιός δεν αφήνει το παιδί και το παιδί δεν αφήνει τον γονιό. Και ο γονιός να προσπαθεί να πνίξει τα δάκρυα "συγκίνησης" με ένα "μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά. Μην φοβάσαι", απευθυνόμενος περισσότερο προς τον εαυτό του... Και το παιδί να ανησυχεί και να φοβάται, ίσως όχι για το ίδιο, μα για τον δύσμοιρο γονιό που πρέπει να αφήσει το παιδί στο σχολείο και να πάει στην δουλειά του....

Μην ανησυχείτε γονείς, θα τα καταφέρετε μια χαρά :)

Πάμπος Ευσταθίου

BSc Psychology

Systemic/Family Psychotherapist

Cert. BRIEF Solution Focused Therapy  
 https://www.facebook.com/psychotherapies4all